“- O home leva a man ao rostro, asustado, tremelante, cos ollos fechados aperta a man contra a fronte. Cando a retira sente outra dor, aguda coma un coitelo, e descobre retallos da súa pel pegados á man. Coa outra quere despegalos, sacode as palmas, os dedos, e o que fai é seguir arrincando tiras de pel. Entón berra un berro xordo e tenso…
– Debe escoitarse ben ese berro, debe prevalecer sobre os demais ruídos da batalla. Non se pode comprender o norte sen ter sido antes neno nunha guerra.
– …ata apagarse afogado no sangue que burbulla da súa gorxa. O home cae.
– Un cadáver sorrinte dentro dun automóbil. O coche corre sobre goma e alcatrán. Ven comigo, non iremos moi lonxe, eu son o rei lagarto. Cara ao leste, para coñecermos o emperador. Á beira dun lago viven algúns fóra da lei. A filla do crego está namorada da serpe que nada nunha fonte onda a estrada. Esperta, nena, case estamos na casa”.
